De Rhythm & Blues Night is een terugkerend fenomeen in Groningen – hoewel de Oosterpoort laatst voor vernieuwing koos en haar naam veranderde in ‘Spot’, wordt er met de traditie van het festival niet gebroken. Het concertgebouw wordt tijdens het festival ten volste gebruikt: er wordt niet alleen opgetreden in de drie concertzalen, maar ook in de entreehal en de foyer zijn podia neergezet om voor een continu doorlopend en afwisselend programma te zorgen. Op 11 mei was Spot dan ook opnieuw bomvol leren hoeden, paisley bloesjes en muziek vanuit het gehele brede spectrum van het Rhythm & Blues-genre.
In de entreehal heeft Woodgrain om vier uur ’s middags de eer om iedereen welkom te mogen heten op de 2019-editie van de Rhythm & Blues Night. De band had een wat andere opstelling dan normaal; de toetsenist, een invaller, bleek alles in twee weken ingestudeerd te hebben. Van onwennigheid was niets te merken, en het publiek dat al vroeg klaarstond in de entreehal werd door Woodgrain goed opgewarmd. Ondertussen speelde The Weight Band, een uitgebreide band met twee toetsenisten, in de grote zaal. Doordat elk van de bandleden meezong, wist de band een indrukwekkende samenzang neer te zetten; ook de afwisseling van de leadzang en de afwisseling tussen opzwepende en rustigere nummers deed het goed bij het publiek, dat zich voornamelijk in de luxe stoelen had genesteld.
Om vijf uur stond Nona in de binnenzaal; de wat Amy Winehouse-achtige vibe zorgde voor een zachtjes deinend publiek. Wie wat ruigers zocht, kon bij Catfisch terecht in de foyer: de vierkoppige band speelde rauwe bluesrock voor een uitgelaten dansende menigte. Zelfs een trager nummer als ‘Ghosts’ werd nog opgeluisterd met gillende gitaarsolo’s waardoor het optreden geen moment rust kende. Weer een ander subgenre van de R&B werd vertegenwoordigd door Rob Heron & The Tea Pad Orchestra. Traditioneel gekleed en met een enorme contrabas in de opstelling speelde de band een soort combinatie van rockabilly, gypsy en pop, waar mondharmonica, accordeon, en talloze verschillende snaarinstrumenten in voorbij kwamen.
Wie geen zin had om te dansen en meer behoefte had aan echte bluesrock, kon naar de grote zaal, waar Lucky Peterson stevige, funky, bluesy nummers speelde met verrassende synthesizerpartijen. Rhythm & Blues Night-veteraan Pokey Lafarge verraste zijn publiek door, in plaats van met een uitgebreide band, in zijn eentje het podium op te komen. De kleine gestalte had echter niets meer nodig dan zijn antieke gitaar en zijn kenmerkende stem om de binnenzaal in beweging te krijgen.
Voor een wat luchtigere feestsfeer kon men terecht in de foyer, waar Mike Vernon & The Mighty Combo eigen materiaal met covers van R&B-klassiekers afwisselde om het publiek zo veel mogelijk in beweging te krijgen.
Meteen daarna kon het publiek doorstromen naar Sass Jordan, die de grote zaal in vuur en vlam zette: de Canadese rockzangeres speelde verschillende elementen uit haar uitgebreide repertoire voor een enthousiast publiek vol trouwe fans. Vanuit het publiek werden nog enkele verzoeknummers geschreeuwd, iets waar Sass verbaasd (vanwege de onbekendheid van de nummers) en enthousiast op reageerde. De energieke femme fatale hield het echter bij haar eigen setlist; zowel fan als gelegenheidsluisteraar kon alleen maar genieten bij klassiekers als ‘High Road Easy’ en ‘Make You A Believer’.
In het volgende tijdsslot kon het publiek opnieuw kiezen tussen opzwepende ritmes in de foyer bij Aynsley Lister of de melancholische blues van solo-artiest Malcolm Holcombe. Malcolm’s bijzonder rauwe stem en pure, eerlijke nummers wisten het publiek vast te houden en de binnenzaal was dan ook continu propvol.
DeWolff was de laatste band in de grote zaal; het Nederlandse powertrio schakelde van blues, naar rock, naar bluesrock, en de gillende hammond- en gitaarsolo’s zorgden voor een uitgelaten schreeuwend publiek. Als afsluiter van de memorabele avond kon de echte bluesliefhebber zijn hart ophalen bij bluesgitariste en -zangeres Sue Foley, terwijl Lee Bains III & The Glory Fires voor een spetterend einde zorgden in de foyer.
Het was niet moeilijk om te concluderen dat de Rhythm & Blues Night 2019 opnieuw een succes was. De formule van de vijf verschillende podia en de enorme verscheidenheid aan acts werkt nog steeds feilloos: het gebouw voelt zo aan als een soort speelveld en het publiek hoeft zich geen moment te vervelen. Hoewel er elk jaar een nieuwe en verrassende line-up is, blijft het festival altijd even kwalitatief en sfeervol. De Rhythm & Blues Night 2019 is dan al wel weer afgelopen, maar maakt bluesliefhebbers uit Groningen en omstreken nu al weer enthousiast voor de editie van volgend jaar.
Foto’s (c) Anneke Klungers
