Het eerste complete album van de Leif de Leeuw Band is een feit. Na de veelbelovende mini-cd ‘EP Deluxe’ welke met name in de blues scene goed is ontvangen, was het niet een kwestie of, maar meer wanneer een volledig album zou worden uitgebracht.
Blues als basis
Hoewel het spel van gitarist Leif de Leeuw zijn basis in de blues kent, brengt hij met zijn band een veelzijdigheid aan muziek welke heel toegankelijk blijkt te zijn voor een breed publiek. De populariteit groeit snel, evenals het aantal optredens in zowel binnen- als buitenland. Inmiddels is de band niet meer weg te denken en met ‘Leelah’ wordt bewezen dat de band professioneel kundig en zeer creatief is.
In januari van dit jaar bestonden er al plannen voor het opnemen van een album tijdens hun reis naar Memphis, Tennessee, een gevolg van de deelname aan de International Blues Challenge. De beoogde studio bleek echter afgebrand. Een geluk bij een ongeluk, want deze ongewilde vertraging heeft er aan bijgedragen dat ‘Leelah’ door kon groeien en rijpen tot het uiteindelijke resultaat.
Leelah Joshua Alcorn
Zangeres Britt Jansen is geraakt en geïnspireerd door het in december 2014 zelf verkozen levenseinde van de jonge Amerikaanse transgender Leelah ‘Joshua’ Alcorn. Een 17-jarige tiener voor wie het beuken van de puriteinse golven en tegen de stroom in te moeten zwemmen ondraaglijk werd. Het levensverhaal van Leelah Alcorn is een grote inspiratiebron geweest voor het creëren van dit album.
Vrolijk klinkende en dansbare nummers zoals `Never Giving In` en `Real This Time` bevatten een bijna strijdbare tekst. Gevolgd door `Right Back Home` een rustige ballad met heerlijk akoestisch en slide- gitaarspel. De zang lijkt bijna te “breken”.
`Just Fine` is een nummer waar zanger/gitarist Tony Spinner bij het grote publiek bekend van de band Toto zijn medewerking aan heeft verleend. Bijzonder om te horen hoe deze stemmen met elkaar matchen. `Wandering Man` geeft je het gevoel dat je daadwerkelijk verloren door de straten schuimt.
`Room Where Candles Burn` neemt je mee naar het gevoel van totale overgave en jezelf kunnen en durven verliezen in de liefde voor die “ belangrijke ander” , voorbij het “point of no return” en je hier volledig vertrouwd bij voelen. Je raakt er bijna opgewonden van.
Een heel speciaal nummer vind ik persoonlijk `My Color Blue`, waarvan de tekst geschreven is door muzikant Robbert Blok waar Leif samen mee heeft opgetreden als straatmuzikant. Adembenemend mooie solo’s van zowel Leif als bassist Eibe Gerhartl maken dat je bijna niet meer durft te gaan verzitten in je stoel, bang iets te verstoren.
Leif de Leeuw Band brengt groot palet aan klanken
Het meeslepende drieluik `Leelah I ` – Walking Southbound- met medewerking van Sonny Hunt, ‘Leelah II’ -The Cruelty Of Loneliness- en ‘Leelah III’ -Fix Society Please- waaraan het album haar naam ontleent, doet de luisteraar zowel qua tekst als muziek het kippenvel bezorgen. Het vertelt een indringend verhaal. Veel artiesten zijn pas in staat om een dergelijk stuk te maken wanneer zij veel langer samen spelen.
Muzikaal brengt de Leif De Leeuw Band een groot palet aan klanken en stijlen van blues, (symfonische)rock, jazz, funk, soul tot zelfs klassiek. Elke muziekliefhebber is bij deze dan ook uitgedaagd om het album te beluisteren. Releasedatum is 24 januari 2016. (9/10) (Produced by Robin Freeman)
