Ruim 15 jaar na release van zijn album ‘Scissors’ (2003) brengt Hans Dulfer samen met drummer Cyril Directie als Duo Dulfer Directie het gelijknamige album ‘Duo Dulfer Directie‘ uit. Het album is gebaseerd op een jam die Hans en Cyril ooit samen hadden gedaan en na jaren vond Cyril de opnamen terug. Op dit album zijn tevens vele gastbijdragen te horen van o.a. dochter Candy Dulfer en Doe Maar-zanger Henny Vrienten.
De intro en outro tracks ‘Rollin’ in’ en ‘Rollin’ Out’ zijn ook een echte intro en outro te noemen. ‘Rollin in’ begint met een rustig opbouwende drumbeat van Cyril onder de lekker vloeiende Tenorsax sound van Hans Dulfer, waar de outro ‘Rollin Out’ de luisteraar meer onder de stevige drumbeats dan Sax sound de plaat uit leidt.
Met de daaropvolgende tracks ‘Bigger Fish To Fry’, ‘Desert Speed of Sound’, en ‘A Story To Tell’ (met een gastbijdrage van Aram Kersbergen, beter bekend als bassist bij Ilse DeLange), lijkt Hans Dulfer heel erg weer terug te willen gaan naar zijn Jazz Roots van begin jaren ’70, zonder het experiment achterwege te willen laten. Dit is vooral te horen aan de track ‘Riding West’, met daarop een gastbijdrage van Henny Vrienten op bass, die een duidelijke Reggae/ Ska vibe heeft. Op ‘Waterside Walk’ en ‘Arab Spring Market’ jammen de heren met Candy Dulfer, die met haar Alt Sax-spel een swingende toon neerzet.
Op tracks als ‘Casser les Corps!’ (met een gastbijdrage van The Kaseko Newborns) En ‘Have You Ever Been To the Disco?’ (met een gastbijdrage van Jazztrombonist Joe Bowie) pakken de heren de vrolijke swing weer verder op. Met ‘Have You Ever Been To The Disco?’ maken de heren vooral veel gebruik van hun Funk-invloeden. ‘Return To The Tibetan Monks’ en ‘Just Dulfer’ zijn Hans Dulfer solo-momentjes met geen, of minimale, bijdrage van Cyril of gasten. Vooral de complete capella solo ‘Just Dulfer’ bezorgt de luisteraar gewoon kippenvel.
De plaat duurt nauwelijks een half uur, en duidelijk is dat er aan de opnamen niet of nauwelijks gesleuteld is. Daardoor blijft het album zijn magie behouden. Bezieling voor muziek door beide heren die je zelden nog hoort vandaag de dag. Waar Hans Dulfer op zijn vorige albums ‘Dig!’ (1996) ‘Skin Deep!’ (1998) en eerdergenoemde ‘Scissors’ experimenteerde met de heersende Dance sound van die tijd, lijkt hij met dit album meer zijn Jazz roots te willen combineren met Reggae, Sky, World Music, en Funk. Een album in zijn puurste vorm, die lekker weg luistert tijdens deze warme zomer. Doordat zijn solo ‘Just Dulfer’ mij gewoon kippenvel bezorgde, hebben de heren het maximale aantal punten voor deze recensie binnen weten te slepen. (10/10) (Zip Records)
