Met “Blues People” geeft bluestroubadour Eric Bibb een statement af, die we eigenlijk niet van hem gewend zijn. Normaal horen we van hem mooie en prettige songs, maar op dit album wijst hij zijn luisteraars op het zware verleden van de Afrikaans-Amerikanen, hun strijd in de rassenongelijkheid en de grote stappen die sindsdien zijn gemaakt. Samen met grote namen als Taj Mahal, The Blind Boys of Alabama, Ruthie Foster en Popa Chubby brengt hij hier een prachtig album met beduidende songs.
Wat Bibb wel heeft weten te vermijden is dat dit een soort van “and friends”-album is geworden. De artiesten die meedoen zijn duidelijk ondergeschikt aan de songs en ook de stijl, die we van hem kennen, namelijk een combinatie van country blues en folk. Hij steekt de hand in eigen borst in het autobiografische “Silver Spoon”. Dat niet iedereen hetzelfde geluk heft gehad als hij wordt duidelijk in nummers als “Driftin’ Door To Door”, waarin hij vertelt over de rondreizende muzikant die heft te lijden onder de Jim Crow Laws. Nog meer ellende bezingt hij in “Rosewood”, “Out Walkin’” en “Chain Reaction”.
“Blues People” is een mooi en betekenisvol album. In muzikaal opzicht uitstekend en door de teksten is dit een absoluut hoogtepunt in zijn carrière. (9/10) (Dixiefrog Records)
