Iemand als Michael de Jong hoeft in Bluesland niet meer te worden voorgesteld. Toch nog even een korte biografie. Michael wordt in 1945 in Frankrijk geboren als zoon van een Nederlander en Française. Na de oorlog keren zij terug naar Nederland om in 1950 te verhuizen naar de USA. Daar groeit Michael op en begint zijn muzikale carrière voordat hij zich in de negentiger jaren weer in Nederland vestigt. Dit is even nodig, want de opnamen die nu op het album “Live” zijn verschenen stammen uit 1983, dus nog in Michaels Amerikaanse periode.
De Michael de Jong Band speelde op 19 november 1983 in The Stone in San Francisco en door deze opnamen zijn wij getuige van een nog jonge Michael. De band bestaat naast hem uit gitarist Bobby Flurie, bassist Roger Paskett en drummer Dick McDonough. Het album bevat twaalf nummers, waarvan drie door Michael zijn geschreven.
Wat wij voorgeschoteld krijgen is een stuk blues en rock ’n roll van de bovenste plank. Het begint met veel energie met “Babe Ruth” en gaat al net zo rockend door met “Shaky Ground” en “Mess Of Blues”. Opvallend is het samenspel tussen de beide gitaristen Flurie en de Jong, die elkaar steeds afwisselen. De een speelt wat feller, de ander wat ronder en het vult elkaar mooi aan. Dat is vooral goed te horen in “Mess Of Blues”, waarin beiden voor vuurwerk zorgen. Om op adem te komen wordt ook wat gas teruggenomen, zoals vanaf het bijna 10 minuten lange “Just Like A Woman” en het bluesy “Ain’t Nothing You Can Do”. Dan gaat de vaart er weer in met een boogie versie van Bob Dylans “Highway 61 Revisited / Subterranean Homesick Blues”. Hierna volgende de drie eigen songs van Michael: de ballad “(Has Your Heart) Turned To Stone”, het uptempo “Ain’t Pulling No Punches” en het rockende “All Night Long”. Mede omdat het eigen songs zijn, zijn zij wat mij betreft het hoogtepunt van de cd. Afgesloten wordt het geheel met het de medley “Not Fade Away/Willy And The Hand Jive” op een Diddley-ritme en het van Van Morrison afkomstige “Listen To The Lion”, dat zeer rustig wordt uitgevoerd en naar het einde toe voorzichtig wordt weggedraaid.
Prima live-opnamen van een dertig jaar jongere Michael de Jong. Een uitstekende band en een goed gekozen live-set, dat is duidelijk hoorbaar aan de reacties van het publiek. Voor degenen die Michael alleen kennen sinds hij weer in Nederland woont is het leuk om te horen hoe hij in 1983 klonk. Je zult niet teleurgesteld zijn. (Dutch Uncle Music) (8/10)
