Waar het in de kleine zaal bovenin Paradiso propvol was, is snel duidelijk dat ze daar uit gegroeid zijn. Helaas is Songhoy Blues nog niet gepromoveerd tot de grote zaal van het heiligdom. Het weekend werd afgesloten met een heerlijk West-Afrikaans feestje in de Tolhuistuin van Paradiso Noord. Songhoy Blues gaat met stapjes vooruit maar muzikaal maken ze grote sprongen. Het is weer de eerste keer sinds het tweede album ‘Résistance’ in juni is uitgekomen, dat de heren in het land zijn.
De avond begint gelijk met een mooie Songhoy-demonstratie, de taal kunnen wij alleen tot ons gevoel laten spreken, maar de dans spreekt voor zich. Met zo veel passie en mimiek is het zeer aanstekelijk om naar Aliou te kijken en het is dan ook niet mogelijk om stil te blijven staan. Zo nu en dan gaat tijdens de show de gitaar van de zanger weg zodat hij samen met het publiek kan dansen. Oftewel veel gekke bekken en een hele hoop rare bewegingen.
Voor ‘Résistance’ hebben ze ‘Sahara’ opgenomen, samen met niemand minder dan Iggy Pop. Helaas was hij er zaterdagavond niet bij, maar dat maakte het nummer niet minder indrukwekkend. ‘One Colour’ is geschreven op een vliegveld, ergens op de wereld en sinds ze aan het toeren zijn hebben ze al daar aardig wat tijd doorgebracht. “Mensen houden van ons en wij van hen. We zijn allemaal mensen, en toch wordt het ons heel moeilijk gemaakt om zelfs hier in Nederland te kunnen spelen. Heel vaak zitten we vast op verschillende vliegvelden, maar jullie houden van onze muziek en dat doet ons goed. Heel erg bedankt”, vertelde zanger Aliou Touré voorafgaande aan het nummer.
Als aan het einde van het concert de hele zaal samen ‘Together’ zingt, eindigt Aliou heel mooi met ‘Forever’. “Encore? Willen jullie meer? De volgende heet ‘Mali Nord’ en is ook van het nieuwe album, dat hebben we geschreven om de echte situatie van Afrika te schetsen. Doordat kunst, waaronder muziek, verboden werd in Mali zijn heel veel mensen op zoek gegaan naar betere plekken. Door die migratie worden jonge mensen gescheiden van alles wat ze lief hebben. En zijn duizenden kinderen die naar school moeten, ergens moeten slapen, moeten eten en een beter leven nodig hebben. Het enige wat wij als muzikanten kunnen doen is muziek maken en er over praten. Niemand kan iets doen, maar samen kunnen we alles doen.”
De toegift werd langer, want “Voor het volgende nummer gaan we weer rondspringen, ik zie nog een paar mensen met jassen aan en dat vind ik niet leuk. Doe die jassen uit en je krijgt het wel warm” beloofde de zanger. En het publiek krijgt een echte work-out op de zondagavond. Het album is muzikaal veel beter dan voorheen en dat vertaalt zich ook naar het podium. De bas van Oumar klonk strak, Garba zat er lekker in en drummer Nathanael kreeg het achter zijn drums ook erg warm op het podium.
Tussen de nummers door praat Aliou vrijuit. “Een paar jaar geleden kwamen er een paar hele rare mensen, ik weet niet van welke planeet maar je moet wel heel vreemd zijn als je denkt dat je zonder muziek kan leven. Het is nog nooit in het hele universum gebeurd, maar in Mali werd muziek verboden. En dat terwijl muziek heel belangrijk is voor de mensen in Mali, het is zo belangrijk voor de mensheid. En dan komen er mensen die denken dat ze het weg kunnen nemen dat is natuurlijk iets wat nooit zal kunnen verdwijnen, iedereen houdt van muziek. Het is vrijheid, het is geluk, het is liefde. Jullie verstaan niet eens waarover wij zingen, maar toch genieten jullie ervan!” En daar heeft Aliou zeker gelijk in, mensen zijn volop aan het dansen, laten zichzelf gaan en bewegen heerlijk vrij op de klanken van de band.
De volgende keer zou het mooi zijn als ze de grote zaal van Paradiso kunnen vullen, volop dansruimte, prachtige locatie, dat verdienen de mannen uit Mali wel. Nieuwsgierig geworden? Songhoy Blues speelt op 16 november nog in TivoliVredenburg, Utrecht.
